Alinea's Light

"Αγάπησε τον εαυτό σου έτσι όπως ονειρεύεσαι να σε αγαπήσει ένας άντρας" Αυτά τα λόγια ψιθύρισε η Μαρία Μαγδαληνή μια νύχτα στο αυτί μου. Αυτό είναι που πρέπει να θυμηθεί κάθε γυναίκα γιατί αυτή είναι η αγάπη που οφείλει στον εαυτό της. Αυτά τα λόγια λάμπουν από απλότητα και ίσως για αυτό τον λόγο ίσως είναι δύσκολο να κατανοηθούν στον πυρήνα τους. Τι σημαίνει αυτό; Αν θέλεις έναν άντρα δίπλα σου επειδή ΧΡΕΙΆΖΕΣΑΙ έναν άντρα στη ζωή σου, αυτό που όντως λαχταράς είναι να βιώσεις, είναι η συχνότητα της δικής σου αγάπης. Μην ψάχνεις έναν άντρα για να βιώσεις τη δική σου αγάπη γιατί θα βιώσεις μόνο αντανακλάσεις. Καλύτερα, ενσωματώνει τη συχνότητα της δική σου αγάπης. Κάνε την δουλειά που οφείλεις στον εαυτό σου. Γίνε η αγάπη σου, ζήσε την αγάπη σου και ναι μοιράσου την αγάπη σου με έναν άντρα που μπορεί πραγματικά να σταθεί ισάξια στο πλευρό σου. Μπορείς να αναγνωρίσεις μέσα σου τη διαφορά; Τι χρειάζεσαι πραγματικά και τι λαχταράς; Σου λείπει ο άντρας, ή μήπω

Πολλές φορές, ενώ διαβάζω τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, βλέπω συχνά δημοσιεύσεις όπως "Δεν θα κάνω τίποτα, το Κάρμα θα το φροντίσει", "Το κάρμα είναι σκύλα", το Κάρμα έχει τον αριθμό της πόρτας σου "και άλλα σχόλια όπως αυτά. Η πεποίθησή μου είναι ότι: Το κάρμα είναι σκύλα, μόνο αν είσαι σκύλα. Και ναι έχει και τον αριθμό της δική σου πόρτας! Αλλά υπάρχει μια αλήθεια, ότι πολύ πριν αρχίσουμε να βλάπτουμε τους άλλους, πρώτα αποτραβηχτήκαμε από τους εαυτούς μας και την αγνότητα του δικού μας φωτός και αγάπης. Και αυτός είναι ο λόγος που το μονοπάτι της προσωπικής λύτρωσης  είναι τόσο μακρύ και έχει τόσα πολλά επίπεδα, μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη συγχώρεση, αυτήν του εαυτούς μας. Ας αρχίσουμε λοιπόν να μιλάμε για το Κάρμα: Όταν πρόκειται για το προσωπικό Κάρμα, έχουμε τους κύκλους μετενσάρκωσης και ενσάρκωσης. Υπάρχει μια στοιχειώδη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών. Η μετενσάρκωση συμβαίνει όταν ακολουθούμε τον επαναλαμβανόμενο κύκλο της

Κρατώντας χώρο για άλλες γυναίκες σε κύκλους τα τελευταία 2 χρόνια, μπορώ τώρα να απευθύνω και να μοιραστώ μαζί σας την σημασία και την ιερότητα ενός κύκλου γυναικών. Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω πρώτα για την δική μου φυλή γυναικών. Η δική μου φυλή γυναικών, ήταν πάντα δοχεία ενσωμάτωσης αγνής αγάπης. Όλες μας είχαμε, και ίσως κάποιες από εμάς εξακολουθούν να έχουν και να κρατούν τον ίδιο βαθιά ριζωμένο πόνο: Να νιώθουμε ασφαλείς να κάνουμε και πάλι το σκοπό μας, ενώ κρατάμε αυτή τη συγκεκριμένη συχνότητα Φωτός. Να νιώθουμε ασφαλείς να λαμποκοπάμε την αγάπη και το φως μας χωρίς τον φόβο ότι θα μας πιάσουν και θα μας τιμωρήσουμε και πάλι όπως κάποτε. Αυτός ο πόνος είναι ένας βαθύτερος πόνος στη συλλογική γυναικεία ψυχή και ο ανασταλτικός παράγοντας που μια γυναίκα αρνείται να αναλάβει την ευθύνη της δύναμή της ακόμα και σήμερα. Έπρεπε να μάθουμε ότι είμαστε σε θέση σε αυτήν την εποχή να στεκόμαστε δυνατές στη δύναμή μας και στο φως μας χωρίς να έχουμε την ανάγκη τη