Αισθανόμενος χρόνος

[poetry for soul]

Philip Trager © Toma Otake, Eiko Oktake

Αισθανόμενος  χρόνος

Πως να μετρήσεις αυτό που δεν πιάνεται

χρόνος, 

ενέργεια σε κίνηση, εκδήλωση

Αδίστακτος και ακαταμάχητος

Γλύπτης

 στα μαλλιά, στο μυαλό, και στο σώμα

στη ψυχή

ανάγλυφος και αιθέριος μαζί

 εμπειρικός, σχετικός,

 αναπόφεκτος.

Τα λάδια σε ενα καμβά κενό

 γεμίζω τα χέρια

και τα σέρνω πάνω του

όσο γρήγορα,
όσο αργά θέλω εγώ.

 Ένα πρότζεκτ που δούλευα κάποτε, 

 χρόνια σκληρής προσπάθειας

 είχαν πυκνότητα, είχαν βάρος, 

κάθε στιγμή, κουβαλούσα τον χρόνο, καθε μέρα

και ήρθε κ έγινε μια εποχή.

και μετά αυτά τα χρόνια, 

 άλλαξαν αίσθηση, βάρος, μέγεθος

ακόμα και μυρωδιά.

Και αν πονούσα τότε

τώρα δεν ξέρω,

πονουσα?

Aυτός κυλούσε αργά

σμηλευσε επιδέξια

όλα τα χρώματά μου

Και τωρα ρωταω,

πονάς,

δεν βλέπω πόνο, δεν νιώθω πονο

μόνο δύναμη.

έγινε δύναμη

απέκτησε υπόσταση.

και ρωτάω πάλι,

πονάς

δεν βλέπω πόνο, δεν νιώθω πόνο

γνωριζω καλύτερα

ψιθυρίζει μέσα μου
και χάνεται

Φλοιοί απο ξεραμένα δέντρα

φεύγει απο πάνω μου,
το παρελθόν.

Χρόνος, 

απιαστος, φυγάς και εραστής 

σκύλος πιστός
βασιλιάς των θρόνων

το μυαλό τον χάνει

αλλά το σώμα τον κλειδώνει 

βαθειά, 
σε κάθε κύτταρο,

και  θυμάται.

Στο άγγιγμα ενος καλού άντρα

 η αγκαλιά που σε κλείνει
στη θέρμη, 

μέσα της

διαλύεται ανεπαίσθητα,

 ο καιρός που πέρασε,
δίχως χάδι

 ανάμνηση απο όνειρο θολό,

Το σώμα ανασαίνει έρωτα

γιατί ενθυμάται,

ανασαίνει τον χρόνο 

που έχει απο παλιά εντυπωθεί.

Ο χρόνος ζει στη μνήμη της αίσθησης.