Γινόμενη η Ιερή Μήτρα

Γινόμενη η Ιερή Μήτρα

Αυτό το άρθρο είναι το ψιθυριστό κάλεσμα  της ψυχής μου για να επιστρέψουν ο γυναίκες πίσω «στο σπίτι» . Αυτό το σπίτι είναι ένα αληθινό μέρος. Εκεί η δημιουργική φωτιά καίει και θρέφει κάθε ζωντανό όν, θυμίζοντάς του τη Θεϊκή προέλευσή του.  Η θηλυκή ενέργεια έχει αυτή την ποιότητα να αγκαλιάζει και να εξυψώνει.  Οι γυναίκες έχουν αυτή την δύναμη και αυτός είναι ο λόγος που καταδιώχτηκαν τόσο πολύ από την ιστορία, την θρησκεία, την κοινωνία.

Τώρα ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σπίτι αγαπημένες αδερφές. Αλλά μην νομίζετε ότι πρόκειται να το κάνουμε αυτό μόνες μας. Τίποτα ποτέ δεν κατακτήθηκε από έναν άνθρωπο μεμονωμένα.  Πρέπει να γίνουμε και πάλι αυτές που θα κρατάνε η μία την άλλη, η μαία που θα ξεγεννήσει την ψυχή της άλλης,  η αδερφή και η μητέρα, η αγαπημένη δασκάλα.

Έτσι πρόκειται να αγκαλιάσουμε ένα καινούριο τρόπο συνύπαρξης, και αυτός ο τρόπος έχει να κάνει με την γυναικεία αδελφοσύνη, του να ερχόμαστε κοντά μέσα σε κύκλους που υποστηρίζουν την θηλυκή δύναμη, αλλά κυρίως αναγνωρίζοντας και εξυψώνοντας η μία την άλλη στην αγάπη.

Ας μοιραστούμε τις  ιερές  μας ιστορίες και ας βρούμε το κουράγιο να  θρηνήσουμε τον αδάμαστο πόνο, να εκπνεύσουμε τα τραύματα ένα ένα. 

Μην κρατιέσαι στην ντροπή, γιατί αυτή θα σε κρατήσει μακριά από την εκπλήρωση,  και θα κάνει τις αδυναμίες σου να φαίνονται σαν τέρατα.  Μάθε ότι μπορείς να καταστείς ελεύθερη από κάθε ντρόπιασμα που επέτρεψες να ζήσεις σε αυτή τη ζωή, τους αδικαιολόγητους συμβιβασμούς, και τα μισό - εκπληρωμένα όνειρα.

Κάθε γυναίκα κουβαλάει τις δικές τις πληγές  της περηφάνιας της. Είχα και εγώ τα δικά μου τέρατα . Ο θρήνος μου αντηχούσε εκκωφαντικός στη σιωπή του και ο θυμός μου ήταν ένας αδίστακτος εκδικητής του εαυτού μου.  Μονάχα μετά από χρόνια δουλειά με τον εαυτό μου και όταν τελικά γνώρισα τις σωστές και ήδη θεραπευμένες γυναίκες, άρχισα σιγά σιγά να αποκαλύπτω στη συνείδησή μου, πώς όλα αυτά τα τραύματα των γυναικών , αυτών που συνάντησα στο μονοπάτι μου, στην οικογένειά μου, στις φιλίες μου, πως σχετίζονταν με τα δικά μου τραύματα, να τις συγχωρέσω, να συγχωρέσω τον εαυτό μου, και να βρω το δρόμο πίσω στη δική μου ιερή μήτρα. 

Τώρα πια η μήτρα μου έχει αναπτύξει μια αισθαντική μνήμη που μπορεί να ανιχνεύσει τον κίνδυνο και που αισθάνεται βαθιά τις άλλες γυναίκες. Νιώθω ακόμα περισσότερο την Μητέρα Γη. Και σας λέω ότι βρισκόμαστε στην αλλαγή των καιρών.

Η Μητέρα Γη αναγεννιέται μέσα από τά ίδια της τα σπλάχνα και εμείς έχουμε να παίξουμε τον ρόλο μας σε αυτό. Γιατί, επειδή μέσα από τη δική μας μήτρα, αυτό το νέο φως τροφοδοτείται. 

Και αυτό είναι το κάλεσμά μου:

Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε μια καινούρια Γη, γιατί Η θηλυκή Αρχή θέλει να θρέψει και δημιουργήσει, οι γυναίκες  βάζουν τις κολόνες αυτού του νέου οικοδομήματος στην έναρξη της  Χρυσής Εποχής. Αντί να στεκόμαστε σε αυτά που μα χωρίζουν,  ας ενωθούμε από κοινά οράματα που θα φέρουν τις αναγκαίες αλλαγές  στις κοινωνίες του σήμερα.  Και αν δεν υπάρχουν κοινοί στόχοι για να μας φέρουν κοντά, ας  ενωθούμε από την θηλυκή φωτιά που καίει μέσα μας.

Σάκτι το όνομά της

Υπάρχουν γυναίκες που έχουν ξεχάσει ήδη την φωτιά μέσα στη μήτρα τους, και τη δύναμη, και την δύναμη μέσα στη Φωτιά. Ίσως η γυναίκα αυτή είσαι εσύ.

Ίσως όταν είχες να διαλέξεις  ανάμεσα στην αλήθεια και το τι θα έλεγαν οι άλλοι , ή για την χάρη ενός άντρα, επέλεξες να θυσιάσεις την εσωτερική σου γυναίκα. Μπορείς να αφουγκραστείς  την λαβωμένη αξιοπρέπεια μέσα σου; Έτσι έγινε.

Ίσως επειδή δεν μπορούσες να προβλέψεις το κόστος, την απώλεια, την προδοσία.

Στο τέλος το τίμημα ήταν μεγαλύτερο από ότι περίμενες,  και κατάλαβες ότι θα έχανες λιγότερα αν επέλεγες να γυρίσεις την πλάτη σου σε μια κοινωνία, σε μια οικογένεια, σε μια ιδέα, ακόμα και σε εσένα πεθαμένο όνειρο που πεισματικά κρατούσες στη ζωή.  Ένα όνειρο που δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει ούτε ένα γραμμάριο της ψυχής σου.

Ήθελες να αγαπηθείς καλά. Πέταξες τον εαυτό σου μέσα στην αγάπη ολοκληρωτικά και απόλυτα. Αλλά η ψυχή σου δεν ήταν απελευθερωμένη από τους αιώνες  εξάρτησης και περιορισμού. Και όλα αυτά τα χρόνια, ο πόνος και ο θυμός έγιναν ένα σώμα που τυλίχτηκε σφικτά γύρω σου, δέθηκε σε κάθε κόκαλο γύρω από τα πνευμόνια σου, ώστε να μην μπορείς να αναπνεύσεις ελευθερία πια. Η επιθυμία σου ήταν καλή, ήταν απλά το σημείο εκείνο μέσα σου από το οποίο περπάτησες μέσα σε αυτή την αγάπη. Και δεν ήταν ένα μέρος ειρήνης και αγάπης για τον εαυτό σου.

Αυτές είναι παλιές έννοιες πάνω στις οποίες φτιάχνονταν οι σχέσεις. Αλλά δεν χρειάζεται πια να είναι έτσι . Γιατί να χρειάζεται να θυσιάσεις κομμάτια του εαυτού σου για να είσαι με ένα άντρα. Τι είδους αγάπη είναι αυτή, που απαιτεί από εσένα  να ξεχάσεις η να κατεδαφίσεις κομμάτια της ύπαρξής σου; Είσαι εδώ να μοιραστείς τα δώρα σου με τον κόσμο και να κάνεις τη Γη αυτή ένα ιερό δοχείο της δημιουργίας σου. Νομίζεις ότι αυτά τα κομμάτια μπορούν να αντικατασταθούν από την αγάπη ενός άντρα; Σου λέω, αυτά τα μέρη του εαυτού σου μπορούν να εκπληρωθούν μόνο αν τα υλοποιήσεις στην καθημερινή σου ζωή.

Δεν θέλω να μειώσω την αξία της αληθινής αγάπης ενός άντρα. Αντιθέτως, υποκλίνομαι στην ιερότητα και την ομορφιά της κοινωνίας των εραστών. Όμως δυστυχώς, δεν είναι ιερή κάθε είδους αγάπη, ειδικά όταν στο όνομα της επιλέγουμε να στρέψουμε τον εαυτό μας μακριά από το μονοπάτι μας και το φως μας.  

Οι γυναίκες τόλμησαν ξανά και ξανά το περπατήσουν γυμνές μέσα στην αγάπη., αλλά τι γίνεται όταν  το παιχνίδι δεν είναι δίκαιο, ή όταν μια γυναίκα καταλήγει να μην αγαπηθεί καλά;

Μια γυναίκα που δεν αγαπήθηκε καλά, είναι σαν το λουλούδι εκείνο, που τείνει να επεκταθεί σε μέγεθος και ομορφιά και σαν δεν έχει δυνατό ξύλο να σταθεί πάνω του και να αναρριχηθεί, λυγίζει και πέφτει στο έδαφος, ή πέφτει και μαραίνεται.  Όταν αυτό το ξύλο είναι ένας άλλος άντρας και όχι η αγάπη για τον εαυτό σου, θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος. Να σπάσεις και να μαραθείς.

Για πάρα πολλούς αιώνες, οι γυναίκες συνέδεαν την Αγάπη , με την αγάπη ενός άντρα, γιατί η κοινωνία μας  υπόδειξε αυτόν τον τρόπο, επειδή η οικογένεια το απαίτησε. Ήθελαν να δημιουργήσουν πειθαρχημένα πειθήνια θηλυκά.  Οι γυναίκες αποσύρθηκαν στους γάμους τους, και υποβάθμισαν μέσα τους κάθε άλλη σχέση. Με αυτό τον τρόπο πίστευαν ότι τιμούσαν  τον εαυτό τους, αλλά στην πραγματικότητα  τιμούσαν μια στεγνή ιδέα. Η αδελφοσύνη μεταξύ των γυναικών πέθανε και μαζί με αυτό πέθανε και η θηλυκή αξιοπρέπεια. Σταδιακά έπειτα ξεχάσαμε να προσπαθούμε για την αγάπη προς τον εαυτό μας  και την ελευθερία που συνηχεί με αυτήν την αγάπη.   

Το πρώτο βήμα προς την ελευθερία:

«Γίνε εσύ η αγάπη που λαχταράς για τον εαυτό σου»

 Τα πρώτα βήματα προς την ελευθερία μυρίζουν μέντα και αξιοπρέπεια.  Είναι σαν την πρωινή δροσιά πάνω στα πράσινα φύλλα που απλόχερα φέρνει την ελπίδα της καινούριας ζωής που γεννιέται κάθε μέρα. 

Όταν αισθανθείς το σημείο αυτό όπου έχασες αυτήν την ελευθερία, έχεις πάρει ήδη τον δρόμο της επιστροφής. Το άρωμα της πρώτης ενθύμησης θα συντροφεύει κάθε βήμα πίσω στον εαυτό σου.  Μην φοβάσαι λοιπόν την ελευθερία, να φοβάσαι την λήθη. Να φοβάσαι όλα αυτά που πενθούν σιωπηλά μέσα σου. Γιατί αυτά υφαίνουν το μέλλον σου γλυκιά αγαπημένη.

Χάνοντας τον εαυτό σου και την ταυτότητα του φωτός σου, δημιούργησες μια τεράστια απώλεια στην θηλυκής σου δύναμη. Αυτό που κανονικά θα έδινε γέννα στη νέα σου δημιουργία, έφτιαχνε δηλητηριώδης λίμνες μέσα στη μήτρα σου. Με το πέρασμα του χρόνου ξέχασες να τιμάς το Θεϊκό μέσα σου, για την ακρίβεια έχασες τα στοιχειώδη της δικής σου θηλυκής κληρονομιάς, την σύνδεση με την ίδια την Μεγάλη Μητέρα.  Και έτσι με τον να μην είσαι σε θέση να τιμήσεις την εσωτερική σου γυναίκα, απέτυχες να τιμήσεις κάθε άλλη γυναίκα.    

Έγινες μια γυναίκα που υποφέρει βαθειά μέσα στα σωθικά της., μια γυναίκα που έγινε το θύμα του ίδιου της του πόνου, του θυμού, ένας σιωπηλός σαμποτέρ του εαυτού της, ένας εκτελεστής της επιθυμίας της καρδιάς σου.  Έγινες δηλητήριο για σένα και για κάθε άλλη γυναίκα ζήλια και φθόνος.  Γνωρίζεις πολύ καλά μέσα στην καρδιά σου ότι ποτέ δεν θα νιώσεις ποτέ βαθιά ικανοποίηση όσο και αν μιλάς άσχημα για μια άλλη γυναίκα.  Και ποτέ με αυτό τον τρόπο δεν θα φανείς «ψηλότερη» από αυτήν.

Τώρα καλείσαι να πάρεις το δικό σου μονοπάτι λύτρωσης και αυτό το μονοπάτι δεν είναι σχεδιασμένα το ίδιο για κάθε γυναίκα. Αλλά η ψυχή σου γνωρίζει ποιο είναι το μονοπάτι σου. Γνωρίζει επίσης τον τρόπο που θα θεραπεύσει τον εαυτό της.  Ο φόβος σου έγκειται στο ότι δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και από πού να κρατηθείς.

Κρατήσου από σένα γλυκιά αδερφή μου.

Και ενώ θα γέρνεις στη Γη επειδή ίσως είσαι  πληγωμένη ή σπασμένη, εκείνη τη στιγμή από τα βάθη της δικής σου καρδιάς και της μήτρας μέσα στο σώμα σου, συνδέσου και παραδώσου στην Μητέρα των πάντων, την μήτρα της δημιουργίας.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την λύτρωση, και κάθε επόμενο βήμα θα έρχεται καθώς θα εναποθέτεται ο εαυτός σου με αφοσίωση στα χέρια της. Επέλεξε εμπιστοσύνη και επέτρεψε να οδηγηθείς.  Θα σε πάει όλο τον δρόμο προς τον σκιώδη εαυτό σου, και τελικώς στην αληθινή σου δύναμη. Θα σε φέρει στη θεραπεία σου, οι σωστοί άνθρωποι θα βρίσκονται στο δρόμο σου, και η μία απάντηση θα διαδέχεται την άλλη. Η απελευθέρωση θα έρχεται σε κύματα, και η καινούρια αγάπη θα εισέρχεται καθώς το ακάθαρτο θα εξέρχεται από τις φλέβες σου.  

Γιάτρεψε την γυναίκα μέσα σου.

Κλάψε, φώναξε, χόρεψε τον έξαλλο θυμό σου, ξέρασε τα δηλητήρια έξω από τα σπλάχνα σου. Αποδέξου αυτό που έγινε και απελευθερώσου από αυτό, προχώρα και ξεκίνα από την αρχή. Αυτό δεν θα είναι όπως κάθε άλλο ξεκίνημα, αλλά ούτε το τελευταίο.

Αφαίρεσε τα δηλητήρια από μέσα σου και βρες αποδοχή και ενότητα μέσα στην ίδια σου την μήτρα.

Όταν τελικά η μήτρα σου θα έχει συγχωρεθεί από την ίδια σου την θέληση, κάθε μήτρα και κάθε γυναίκα θα δονούνται μαζί σου μέσα σου, στην ενότητα της Μεγάλης Μητέρας.

Με Αγάπη

Αλινέα